داد معشوقه به عـــــــــــــاشق پيغام كه كند مـــــــــــــادر تو با من جنگ
هر كجا بيندم از دور كـــــــــــــــــند چهره پر چين و جبين پــــــر آژنگ
با نگاه غضب آلــــــــــــــــــــود زند بر دل نازك من تير خــــــــــــدنگ
از در خانه مرا طـــــــــــــــــرد كند همچو سنگ از دهن قـــــــــلماسنگ
مادر سنگ دلت تا زنــــــــــــده ست شهد در كام من وتست شـــــــــرنگ
نشوم يك دل و يك رنگ تــــــو را تا نسازی دل او از خــــــــون رنگ
گر تو خواهی به وصالم بــــــــرسی بايد اين ساعت بی خـــوف و درنگ
روی و سينه ی تنــــــــــــگش بدری دل برون آری از آن سينـه ی تــنگ
گـــــــــرم وخونين به منش باز آری تا بـــــــرد زآينه ی قلبــــــــــم زنگ
عــــــــاشق بی خـــــــــــرد ناهنجار نه بل آن فاسق بی عصمت و نــنگ
حــــــــرمت مادری از يـــــــاد ببرد خيره از بـــــــــــاده و ديوانه زبنگ
رفت و مـــــــــادر را افكند به خاك سينه بـــــــدريد و دل آورد به چنگ
قصد سر منزل معشوق نـــــــــــمود دل مـــــــــادر به كفش چون نارنگ
از قضا خورد دم در به زمــــــــــين و انـــــــــدكی سوده شد او را آرنگ
وآن دل گرم جـــــــــان داشت هنوز اوفتاد از كف آن بی فــــــــــــرهنگ
از زمين باز چو برخـــــــاست نمود پی بــــــــــــــــــــــرداشتن آن آهنگ
ديد كز آن دل آغشته به خـــــــــــون آيد آهسته بـــــــــــــــرون اين آهنگ
آه دست پسرم يافت خــــــــــــــراش آه پای پسرم خــــــــــــورد به سنگ
هر كجا بيندم از دور كـــــــــــــــــند چهره پر چين و جبين پــــــر آژنگ
با نگاه غضب آلــــــــــــــــــــود زند بر دل نازك من تير خــــــــــــدنگ
از در خانه مرا طـــــــــــــــــرد كند همچو سنگ از دهن قـــــــــلماسنگ
مادر سنگ دلت تا زنــــــــــــده ست شهد در كام من وتست شـــــــــرنگ
نشوم يك دل و يك رنگ تــــــو را تا نسازی دل او از خــــــــون رنگ
گر تو خواهی به وصالم بــــــــرسی بايد اين ساعت بی خـــوف و درنگ
روی و سينه ی تنــــــــــــگش بدری دل برون آری از آن سينـه ی تــنگ
گـــــــــرم وخونين به منش باز آری تا بـــــــرد زآينه ی قلبــــــــــم زنگ
عــــــــاشق بی خـــــــــــرد ناهنجار نه بل آن فاسق بی عصمت و نــنگ
حــــــــرمت مادری از يـــــــاد ببرد خيره از بـــــــــــاده و ديوانه زبنگ
رفت و مـــــــــادر را افكند به خاك سينه بـــــــدريد و دل آورد به چنگ
قصد سر منزل معشوق نـــــــــــمود دل مـــــــــادر به كفش چون نارنگ
از قضا خورد دم در به زمــــــــــين و انـــــــــدكی سوده شد او را آرنگ
وآن دل گرم جـــــــــان داشت هنوز اوفتاد از كف آن بی فــــــــــــرهنگ
از زمين باز چو برخـــــــاست نمود پی بــــــــــــــــــــــرداشتن آن آهنگ
ديد كز آن دل آغشته به خـــــــــــون آيد آهسته بـــــــــــــــرون اين آهنگ
آه دست پسرم يافت خــــــــــــــراش آه پای پسرم خــــــــــــورد به سنگ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر