منو کامي (قسمت اول)

 

یک نفر باعث شد که خیلی به گذشتم فکر کنم ، نه منفی

بلکه مثبت مثبت ، یه مدتیه میخوام یه کاری انجام بدم و یه داستان بگم

خیلی وقته میخوام انجام بدم اما الان وقتشه

از گفتن این داستان هم منطورهایی دارم که متوجه خواهید شد
دوست دارم از خیلی قبل بنویسم اما فعلا اون بخشیرو از زندگیم که مربوط 

به موضوع بحثم میشه رو گلچین میکنم تا به الان خودم برسم 

خوب جریان مربوط میشه به چیزی که بخاطرش همه زندگیمو عوض کردم

و باعث شد من این جمع دوست داشتنیرو داشته باشم

 

زندگیه منو کامی جون:( رایانه شما کامی جون منه )
بچه که بودم یه فامیل داشتیم که کمودور داشت هر وقت

میرفتیم خونشون یه بازی که هواپیما داشت که برای ما میذاشت.
اون موقع یه دستگاه سیاه رنگ بود که یه دستگاه دیگه که مثل

پخش نوار کاست بود بهش وصل میشد
دیتاها روی نواری شبیبه نوار کاست ذخیره میشد
نوار رو میاوردیم اول بعد اون دستگاه سیاه شروع میکرد از روی

نوار خوندن
می خوندو ، میخوندو ، میخوندو تا بازی لود میشد
بعد میشستیم بازی کردن
من بیشتر از بازی از کار با اون دستگاه خوشم میومد
خیلی دوسش داشتم
همین هم باعث آشنایی منو کامی شد
البته اون کامی نبود شاید کام بود ، شروعش با اون بود
مسیحا کم کم بزرگ و بزرگتر شد تا راهنماییرو تموم کرد
شد بچه دبیرستانی
یادش بخیر توی راهنمایی چه کارهایی نمیکردیم
خیلی چیزها ساختم که هنوزم که هنوزه همه تعریفشو میکنن
دستگاه جوجه کِشی ساختم ، با چوب و لامپ و ترموستات
بعد دار قالی به پا کردم ، تعدادی قالی خیلی قشنگ بافتم
بعد از قالی ماست زدیم
پنیر درست کردیم

خیلی کارهای دیگه ، خیلـــــــــــــــــــــــــی
موتور ماشین تعمیر کردیم
یه پیکان وانت بود مال معلم حرفه و فنمون
چه آقای گلی بود
موتور ماشینشو پیاده کرد تا ما یاد بگیریم موتور ماشین چطور کار میکنه
خدا بیامرزتش ، چه مرد گلی بود ، خودش و خانمش زرتشتی بودن و خیلی گل

مسیحا وارد دبیرستان شد

چون تو این کارا تجربه داشت شد مسئول آزمایشگاه دبیرستان
همه چیز اونجا بود
به زیست علاقه داشتم اما مسائل فنی رو بیشتر دوست داشتم
اونجا بود که کامی عزیز رو برای اولین بار دیدم
وااااااای چه روزی بود روز آشنایی ما دو نفر
هنوز خاطره هایی ازش یادمه
من نظام قدیم خوندم ، سال اول نظام قدیم مشترک بود بعدش

ریاضی و فیزیک ، علوم تجربی و علوم انسانی جدا میشد ،

هنرستان اما از همون اول جدا بود.
من به عشق کامی رفتم ریاضی و فیزیک
سال اول دبیرستان تموم شد اما من با کامی خیلی خیلی کم

کار کردم
تابستونش یکمی باهاش کار کردم اما نه زیاد
تا رفتم سال دوم دبیرستان
اونجا رابطه من و کامی خیلی خوب شد
زنگ تفریحا که همه بچه ها میرفتن بازیو تفریح ، من تو آزمایشگاه کامپیوتر بودمو
با کامپیوتر کار میکردم ، خیلی کارا کردم
اون زمان یه زبانی بود به نام basic با اون برنامه مینوشتم
یه بار یه برنامه نوشتم که خیلی خوب هم کار میکرد
از پدرم کارای حسابداریو میپرسیدم تو basic  برنامشو نوشتم
چشتون روز بد نبینه  ، آخرین خطهای برنامرو نوشتم یه دفعه دیدم تصویر برنامه
سیاه شد همه چیز رفت !!!

اون موقع کل برنامه هارو روی فلاپی ذخیره میکردیم و
کامپیوتر کلا با فلاپی روشن میشد
( تو پرانتز بگم دو نوع هم فلاپی داشتیم هم بزرگشو دیدم هم کوچیکشو )
یه ویروس فعال شده بود و کل فلاپیمو فرمت کرد
چه روز بدی بود اون روز
یه برنامه که شاید چند ماه کار کرده بودم همش پرید
ساعت 6.5 تا 7 غروب بود ، تنها بودمو این اتفاق ضربه سختی بهم بود
تا خونه در شُک و ناراحتی رفتم ، خیلی روز بدی بود اون روز برام
میگین چرا بکاپ نگرفتی یا ...
بهتون بگم من فقط تونسته بودم با پول تو جیبیام یه فلاپی بخرم و داشته باشم
خیلی بده حاصل چند ماه تلاش یه نفر اینطوری از بین بره اونم تو اون سن
بگذریم این ضربه سهمگین خیلی روی روحم اثر بد گذاشت اما نه به اندازه ضربه های بعدی

....

 

پ.ن.1:

من توی زندگیم به دو چیز علاقه داشتم
یکش کامی بود که تا جایی که تونستم بهش رسیدم
اما دومیش رو هنوز بهش نرسیدم که دارم برنامه ریزی میکنم ، به اون برسم
الان یه چیز دیگه به اون جمع اضافه شده که برای اون هم دارم برنامه ریزی میکنم

 

پ.ن.2:

این خاطرات منو خیلی به گذشته میبره

شاید پشت سر هم ننویسم ، گله نکنین

چون باید حسشو داشته باشم تا بتونم بگم

اگر حسش نباشه کامل یادم نمی یاد

 

پ.ن.3:

اگر هم خوشتون نمی یاد میتونین نخونین